Odkąd przeprowadziłem się do New Jersey z Tamil Nadu w Indiach w wieku 10 lat, moje życie było walką dwóch zwykłych ludzi, którzy nie wiedzieli, kiedy wypłakać tygrysa, a kiedy wilka. W celach religijnych podpalanie arbuza jest rzeczą normalną. Normalne jest również leżenie w przypominającym trumnę pudełku ze światłem ultrafioletowym lub, jak określiłby to Snooki, „opalaniu się.
Zajęło mi dużo czasu i pięciu kontynentów, zanim dowiedziałem się, co wiem o ludziach, którym możesz ufać, a których nie możesz, a moje przeczucia podpowiadały mi, że mogę ufać temu człowiekowi. Nadal. Był mężczyzną i ledwo go znałam, więc dotknęłam sześciocalowego noża gurkha, który wsadziłam w spodnie, zanim wsiadłam na tył jego motocykla.
Mężczyzna w przejściu mówił mi o kobiecie, z którą lubił podróżować. Raz w roku latała do JFK i udawali się na Zachodnie Wybrzeże; regularnie odwiedzał jej ojczyznę, Islandię, a kiedy nie spędzał czasu ze swoimi teściami, spędzał go z nią. Miał srebrne włosy i srebrnojęzyczny język.
Jedną z pozycji na mojej liście „profesjonalistów” przy przeprowadzce do San Jose jest: „Możemy wrócić.” Neruda powiedział: „Ci, którzy wracają, nigdy nie wyjechali.” To jest, jak mawiał mój mąż, natarczywie, za każdym razem, kiedy żegnaliśmy się podczas naszych długodystansowych zalotów, „hasta luego”, a nie „adios”. Nigdy adios. Nasz syn mówi do mnie: „Mamita, tak bardzo cię kocham, como el sol.
MYŚL PRZYPUSZCZALNIE wypił piwo Kingfisher - straciłem rachubę - przesłuchanie łazienki pozostaje niezwykle jasne. Zaczęło się wkrótce po przybyciu do małej, pokrytej strzechą chaty na skraju Morza Arabskiego. Mój przyjaciel Sholeh i ja poszliśmy do restauracji na obiad. Kończyła się duża grupa.
W Ameryce 9 lutego jest narodowym dniem czytania w wannie. Chociaż niedawno się o tym dowiedziałem, czytanie w wannie było moją ulubioną sekretną rozrywką od dzieciństwa (mam krewnych bibliotekarzy, którzy byliby na mnie bardzo zdenerwowani, gdyby się dowiedzieli, że biorę ich ukochane twarde okładki do wanny i wkładam strony wszystkie pomarszczone ).
Pracując jako wolontariusz w gospodarstwach ekologicznych na całym świecie, lubię zbierać owoce i warzywa, przygotowywać własne jedzenie i konserwować je bez zamrażania i / lub konserwowania. Przez tysiące lat nasi przodkowie używali fermentacji do tworzenia żywności o wartości odżywczej znacznie przewyższającej te, które większość z nas jada obecnie - Sumerowie czcili piwo; w Arktyce sfermentowano ryby do konsystencji papki; Afrykańskie plemiona piły piwo sorgo i jadły sfermentowaną kaszę jaglaną.
Ostrza królewskiego błękitu Hughes 500D obracały się nad moją głową. Ledwo mogłem oddychać smaganym wiatrem powietrzem, gdy wyładowywałem torbę za torbą na zamarzniętą, kamienistą powierzchnię. Kiedy helikopter wystartował, skuliłem się na ziemi, wpatrując się w teren, który będzie naszym światem przez następne trzy tygodnie. W całym dorzeczu nie było trawy, drzew ani jednego słabego punktu; zamiast tego był śnieg, lód, granitowe głazy o różnej wielkości i 2000 stóp Mt.
Dorastałem jak większość kanadyjskich dzieci. Znam na pamięć klasyczny sweter hokejowy Rocha Carriera. Dowiedziałem się o serii Summit '72 Summit Series i zwycięskim golu Paula Hendersona (i celowym przecięciu kostki Valeri Kharlamov podczas gry szóstej) podczas lekcji historii Kanady w klasie 11 pani Biondi. kobiety) grają w hokeja na zewnętrznych lodowiskach lub, jeśli mieliśmy szczęście, na ciemnej arenie w małym miasteczku, próbując się rozgrzać za pomocą burgera z lodowiska i wodnistej gorącej czekolady.
Przejście na północ: Migawki migrantów z Ameryki Środkowej - nasza strona Nasze życie zaczyna się kończyć w dniu, w którym milczymy o ważnych sprawach. ~ Martin Luther King Jr. KAŻDEGO DNIA setki - a nawet tysiące - migrantów z Ameryki Środkowej udają się na północ w kierunku Stanów Zjednoczonych. Hermanos en el Camino to organizacja non-profit z siedzibą w Ciudad Ixtepec w stanie Oaxaca, która działa na rzecz praw migrantów i zapewnia schronienie oraz miejsce do odpoczynku przed kolejną podróżą pociągiem.
![47 ° C: Życie w Kalahari [zdjęcia]](https://jorgemolder.com/img/mata-2020/3094/image_og7okVACVX19g14.jpg)
Ten fotoreportaż został pierwotnie opublikowany jako galeria we Wspólnocie Matador. Kalahari to suchy region obejmujący trzy kraje afrykańskie: Botswanę, Namibię i RPA. Najbardziej znany jest jako siedziba starożytnego ludu San, który żyje głównie w pamięci z powodu eksterminacji i modernizacji.
Czy jest lepszy sposób na uczczenie nowego roku niż pomoc początkującym pisarzom w osiągnięciu ich celów? Kiedy zespół Matador zaczął przyjmować wnioski o program stypendialny MatadorU, planowano przyznać jedno stypendium zasłużonemu i ambitnemu studentowi, który marzył o zostaniu podróżnikiem pisarz.
Mimo że zwykle cię znosi, twój mąż mówi ci, że okropnie się z tobą latać. Nazywasz siebie „straszną ulotką”, kiedy naprawdę masz na myśli strach. Ale inni podróżujący z tobą w samolocie mogą się z tobą zgodzić, kiedy powiesz straszny. Ponieważ zostałeś nazwany „The Next Great Travel Writer” przez ogólnokrajowy magazyn, twoi przyjaciele nazywają cię paradoksem i sprzecznością w terminach, kiedy mówisz im, że musisz mieć miejsce przy oknie, abyś mógł obserwować skrzydło.
Tak to już jest: jesteś podróżnikiem. Pisarz podróżniczy. Spędzasz bardzo mało czasu w jednym miejscu, nawet jeśli masz bazę domową. Kiedy mówisz ludziom, czym zarabiasz na życie, ich odpowiedź zwykle brzmi: „Masz szczęście!” lub „Masz najwspanialsze życie!” To pierwsze jest fałszywe: nie masz szczęścia, naprawdę ciężko pracowałeś, aby być tam, gdzie jesteś.
![39 najbardziej inspirujących tras na świecie na wycieczki samochodowe [PIC]](https://jorgemolder.com/img/mata-2020/3058/image_97G9i49keQ.jpg)
Niezależnie od tego, czy jest to Utah, czy Islandia, coś w pozornie niekończącej się i otwartej drodze sprawia, że chcę podróżować. 1 Ruta 23, Argentyna Ten widok na Mt. Fitz Roy w drodze do Chaltén w Patagonii w Argentynie stał się jednym z najbardziej znanych obrazów Ameryki Południowej. Być może nawet bardziej otwarta niż droga do Chaltén jest Ruta 40 (na zdjęciu poniżej), główna argentyńska autostrada północ / południe, wciąż nieutwardzona na odcinkach.
PRZEZ WIĘKSZOŚĆ 36-godzinnej podróży autobusem z Abidżanu do Bamako moje nogi były zaplątane w bałagan bananów, który kobieta po drugiej stronie przejścia kupiła po drodze. Najpierw kupiła banany w Dabou. Potem znowu w Toumodi. Zanim dokonała ostatniego zakupu w Jamusukro, z klatki schodowej wystawały całe gałęzie niedojrzałych bananów, które zajmowały większość podłogi w tylnej części autobusu.
W trasie łatwo jest dać się złapać w codzienne kłopoty, tracąc szerszą perspektywę… dopóki podróż się nie skończy. Kiedy podróżujesz dłużej niż kilka miesięcy bez przerwy, staje się to pracą. Praca, której tak naprawdę nie lubisz przez cały czas. Praca, na którą zaczynasz narzekać, powinienem wiedzieć - omijając świat przez rok, robiłem o wiele mniej pomijając budżet, czytając rozkłady jazdy i dziko gestykulując na niesympatycznych sprzedawców ulicznych.
Jesteś facetem z wielkiego miasta, żyjącym na przedmieściach. Wolisz doświadczenie od rzeczy materialnych, a jedną z wielu rzeczy, których nie oferuje twój rodzinny świat, jest doświadczenie. Więc podróżujesz, co często oznacza, że latasz, ale wolisz nie. Dlatego w kieszeni masz Xanax. Zawsze masz w kieszeni Xanax.
Ambasadorzy Matadora Katie Lambert i Ben Ditto spędzili wczesną zimę wspinając się na wapień Katalonii i spotykając mieszkańców regionu. Jako alpiniści podróżujemy po świecie w poszukiwaniu najlepszych wspinaczek, a to prowadzi nas do nieznanych miejsc. Tej zimy szukaliśmy wapiennych klifów Katalonii, gdzie znaleźliśmy nie tylko jedne z najlepszych skał w okolicy, ale także kulturę o głębokich korzeniach historycznych.
Jak mało czasu mamy na myślenie. Rozważ to. Kiedy wybieramy się w długą podróż, podłączamy się do filmu na naszych iPadach, laptopach lub telefonach; słuchamy muzyki; czytamy książkę na elektronicznym czytniku. Dla naszej wygody w metrze zapewniono wyrzucane gazety, więc nie musimy spędzać zbyt wiele czasu na siedzeniu tam, pogrążeni we własnych myślach.
